Απούσα Παρουσία
Το ζιζάνιο της αμφιβολίας
τρύπωσε απόψε στο μαξιλάρι
Τα πεταμένα ρούχα μύριζαν άγχος
κι αυτά τα παπούτσια μόνα τους
περπατούσαν στην αυλή πάνω κάτω
Τα χθεσινά όνειρα τεμπέλιαζαν στην ντουλάπα
ανοίγοντας διαλεκτική με τους σκώρους
Η τσαγιέρα σφύριζε αδιάφορα στην κουζίνα
ασυγκίνητη για την διακοπή του ρεύματος
Οι χτένες στο μπάνιο έκαναν του κεφαλιού τους
μαζεύοντας τρίχες από το χθες
Η απουσία μου κοιτούσε έξω από το παράθυρο
τα δρώμενα κρατώντας μόνο το κλειδί της εξώπορτας
Μια βροχούλα άρχισε να πέφτει μουσκεύοντας
την μηλιά στην αυλή και ένας όφις πάνω της
έκλεγε για μια χαμένη Εύα
Πάνω στο γραφείο ένα βιβλίο στην τελευταία σελίδα ανοιχτό
έκλισε απότομα από το αεράκι που στέγνωνε τα ρούχα
στο μπαλκόνι.-
3 σχόλια:
Αυτό Το ζιζάνιο της αμφιβολίας
με έχει εξουθενώσει τελευταία...το ποίημα ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Ευχαριστώ :-)
Η αμφιβολία μπορεί να σε λιώσει ψυχολογικά. Ίσως φταίει η εποχή, το φεγγάρι ή οτιδήποτε... Πάντως σιχάθηκα να αμφιβάλω. Ώρες ώρες το μόνο που εύχομαι είναι να μην σκέφτομαι. Και το χειρότερο; Είναι απών και ο εαυτός σου... Καλή συνέχεια.
Απούσα η Παρουσία, αλλά Παρούσα ή Ποίηση!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα