Ενθύμια

Από αυτό που Είναι εικόνα μες την εικόνα να στροβιλίζεσαι να πέφτει η αλήθεια από τη πέμπτη, στη τέταρτη κι από εκεί στην τρίτη κι ως τη πρώτη να φανερώνεται Ότι απτό, μια βουβή κοινή συμφωνία και να ο κόσμος πετιέται μπρος σου όχι όπως είναι... όχι όπως τον θες... Μα όπως σου είπαν και συμφώνησες παρατηρητής με ξένη εντολή συμμέτοχος Το περισσότερο από σένα, από μένα, κριμένο είναι κι ο μαγικός καθρέφτης πάντα εκεί πάντα παντού, και σε όλα σκοτεινός και ανεξιχνίαστος να κρύβει την ερώτηση που δεν έγινε ακόμη .. .....; Άσχημος ο κόσμος, αλλά όχι από δικό του καπρίτσιο συμβαίνει γιατί είπα Ναι γιατί είπες Ναι έτσι πρέπει να' ναι και συναινέσαμε στη μορφή και την ουσία του σκέψη τη σκέψη, πράξη τη πράξη και εγένετο σκότος Τώρα ψάχνουμε τ' απόκρυφα σε σπηλιές και βιβλία να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει Τόσο μακρύ ταξίδι για να γυρίσουμε πάλι πίσω αλλά τώρα δεν γίνεται αλλιώς Κάποιοι θα περάσουν απέναντι οι υπόλοιποι τροφή θα γίνουμε γι' αυτούς που καταβροχθίζουν πόνο και συνείδηση για να μείνουν αθάνατοι Όταν δεις τον κόσμο όμορφα ν' αλλάζει άλλαξες εσύ και όχι αυτός Η πέτρα δεν γίνεται φως εκτός αν γίνεις εσύ Το νου σου στη μεγάλη σκιά