Αρχή

Στου φορέματος σου τις πτυχώσεις
θα αιωρούμαι
Ξαστεριά με μάτια άστρα να λαμπυρίζουν
στ΄ ατλάζι το κυματιστό
ατέρμονο σύμπαν
Σαν υπερκαινοφανείς κινούν τα νεφελώματά σου
ήλιους να γεννάς
γελαστούς

Στου χρόνου σου το αμετανόητο βέλος
θα κρεμώ τις σελίδες μου
να στεγνώσουν
απ΄ της προσευχής το δάκρυ

Ηλιακός άνεμος στους πόλους σου
να λάμπει το σέλλας
από την άμυνα της μαγνητόσφαιράς σου
μοναξιά αναρτημένη
λόγος και αίτια

Στην ελευθερία της φυλακή σου
Θα στριφογυρίζω
ισόβιος γιο σου
Περιμένοντας τα κλειδιά του θανάτου

Ως τότε θα καταβροχθίζω τη γνώση σου
Τους κραδασμούς σου
Τις πύλες σου τις μυστικές

Μικρό ον θα παίζω με τα σπίρτα
μέχρι την αρχή μου να βρω
Το μποζόνιο χιξ της ψυχή μου