Καληνύχτα λοιπόν

Κοιτώ τις μοναξιές μου
αυτές που σαν δένδρα ρίζωσαν μέσα μου
Όλες αυτές τις λέξεις που δεν είπα
γιατί δεν τις γνώριζα
Τώρα κοιτώ, μόνο κοιτώ
Την άγνοια που έκτισαν τα μάτια μου
γελασμένα απ΄ το φως
Τώρα τι μου έμεινε….
Μόνο γράμματα να ερωτοτροπούν
πάνω στο λευκό χαρτί
Θέλοντας να γεννήσουν
τις καινούργιες μου λέξεις
Σ΄ αυτή την έναστρη αμορφωσιά μου
θα περπατώ κι ας με εκδικείται
Μοναδική μου συντροφιά μια ανησυχία
μήπως τα παρεξήγησα όλα
μήπως χάσω το φως μου
τώρα που έμαθα να βλέπω
Καληνύχτα λοιπόν, καληνύχτα…
Ίσως απόψε συμβεί το ανέλπιστο.