Φωτιά

Όποιος δεν έζησε χαρές που βγαίνουν απ΄τα μάτια
Ποτέ μέσα στα ποιήματα δεν βρίσκει ομορφιά
Μήτε στου σκύλου τη ματιά που σε κοιτά καθάρια
Μα ούτε σ΄ εκείνα του σταυρού τα μυτερά καρφιά

Ασύνδετη μένει η ψυχή στης ομορφιάς την γλώσσα
Σαν έρωτες την προσπερνούν κι αυτή τυφλή διψά
Της λείπει εκείνος ο χορός γύρω από την φωτιά
Π΄ανάβουν ποιητές τρελοί για να την έχουν μούσα

Μα η πατρίδα της καρδιάς δεν ζει μέσα στο σώμα
Μόνο ελεύθερη γύρνα και ψάχνει για κατοίκους
Που την καρδιά τους πέταξαν μέσα σε μια φωτιά
Να καίει σαν ορόσημο στης ομορφιάς τους κήπους