Βίωμα

Ώρες σκυφτός πάνω από ένα βιβλίο εξατμίζομαι
η μέρα κατρακυλά.
Έξω απ’ το παραθύρι το απόγιομα μελώνει
Μια θαλπωρή αγκαλιάζει το δωμάτιο
Και τα μουδιασμένα μου άκρα την ευγνωμονούν
Υπέροχη αυτού του είδους η μοναξιά
Ανασαίνω βαθιά ως το είναι μου

Μικρή ανάπαυλα, μια γουλιά ζεστό καφέ
Κοιτάζω έξω πάνω απ’ τα γυαλιά μου
Τα χρώματα λιώνουν και σκουραίνουν
Άρτιο συναίσθημα πίσω απ’ τα μάτια

Στο βάθος του ορίζοντα μου φάνηκε πως είδα
Τον Μετατρόν με σμήνη αρχαγγέλων ξοπίσω του
Να τραβά κατά τη δύση
Αυτό το βιβλίο με κρατά ακόμη όμηρο
Ξανάβαλα τα γυαλιά μου και βούτηξα στην επόμενη σελίδα

Απολάμβανα την καλή μου διάθεση
Τις έγνοιες μου τις έβαλα στη μπανιέρα να μουλιάσουν
Αύριο, πρώτα ο θεός, στεγνές θα τις ξαναφορέσω

Τι όμορφη που είναι η ζωή ώρες ώρες!