Γυναίκα θεά

Σε καμάρωνα καθώς έτρεχες
ανάμεσα στα λουλούδια της άνοιξης
Αιθέρια γυναικεία φύση
Θαύμαζα απονήρευτα το λευκό σου σώμα
καθώς ανεπιτήδευτα φανέρωνες
παίζοντας πάνω στο φρέσκο γρασίδι

Σα να έβλεπα τον αέρα να αγγίζει το δέρμα σου
και να εξυμνεί μέσα απ΄ τα φύλλα των δέντρων
το δώρο της θεία σου ομορφιάς

Οι γεμάτες νόημα πτυχώσεις του λευκού σου φορέματος
συν ταίριαζαν αρμονικά με το ξένοιαστο χαμόγελό σου
Τα κυματιστά μαλλιά σου στο χρώμα της κανέλας
στόλιζαν το ροδαλό σου πρόσωπο
σαν σκαλιστή κορνίζα σε σπάνιο έργο τέχνης
Η γλυκιά σου μυρωδιά σαν από φρούτα και λιβάνι
πότιζε το είναι μου σαν θεία λειτουργία

Ακαταμάχητη, ιδανική και απρόσιτη μου φαινόσουν
και εγώ τόσο λίγος μπροστά στην ύπαρξή σου
Τα λουλούδια έγερναν προς το μέρος σου
για να χορτάσουν από την ευτυχία σου που ξεχείλιζε
Τα μάτια σου δυο φύλλα κρυστάλλινου δυόσμου
φώτιζαν την λαχτάρα της καρδιάς μου

Έτσι απλά, χωρίς λόγια, έγινες δρόμος, πύλη
και μυστικό πέρασμα
από τότε δεν ξαναείδα το θεό

Έμεινες μέσα μου σαν γλυκιά προσευχή
Ορόσημο της μετέπειτα ζωής μου
Κρίνο αμάραντο κι ανέγγιχτο

Γυναίκα θεα, ανεξίτηλο ον της μνήμης μου
Ολοκλήρωση του ατελή εαυτού μου

Προσωρινή και εσύ σαν αυτή την εποχή
μα και τόσο αιώνια συνάμα