Ανάσες

Μύριζα τα χρώματα στο σεντόνι
που άφησε η απουσία σου
Μια παράξενη συναισθησία με συνεπήρε
καθώς χάιδευα τις λέξεις
που ξέχασες στο μαξιλάρι

Δυο τρεις ανάσες τριγυρνούσαν
στο δωμάτιο εγκλωβισμένες
απόρροια του έρωτα σου
να επαναλαμβάνουν συνεχώς
είμαι εδώ…είμαι εδώ…

Άνοιξα τα παράθυρα να σε διώξω

Κατέβηκα στο κήπο γυμνός
με το απόγευμα να γλυκαίνει αβάσταχτα
Αισθανόμουν τόσο άδειος και τόσο πλήρης
Τι όμορφη στιγμή να πεθάνει κανείς!