Ορθάνοικτα

Στον ουρανό

που τα μάτια ξέμαθαν να κοιτούν

κρέμονται οι αόρατοι κόσμοι της άγνοιάς μας

Κι εμείς με σκυφτό κεφάλι

γυαλίζουμε το ακατέργαστο διαμάντι του πόνου

ώσπου να λάμψει

Όπως λάμπουν στο βόρειο σέλας

οι ανάσες αυτών που έφυγαν 

ξορκίζοντας τα χίλια μάτια της νύχτας…

Απόψε ενθρονίζεται το άτακτο παιδί της φαντασίας

Τα μάτια να κοιτούν ψηλά

καθώς τα δάκρυα θα σκουριάζουν την μηχανή της συνήθειας 

Κανείς δεν είναι από εδώ, μην γελιέσαι

Χαμογέλα…