Κάπως έτσι

Στους ακόρεστους από βήματα δρόμους πατώ
Μέχρι τον κόμβο, το αόριστο, την απόφαση
Στα αιωρούμενα σωμάτια ψάχνω διευθύνσεις
Και στην αόρατη ταλάντωση της υπόσχεσης

Ψήγμα ενόρασης, κατάλληλου μύθου το ίχνος
Σε άγκιστρο μη αιχμηρό, σε ατέρμονο σχοινί
Με δίχτυ πυκνό ανάλογο, ταλαντώσεων παγίδα
Δείκτες μηδενισμένοι, καρτέρι στο κενό ρήγμα

Εναλλάσσονται τα παράλληλα δίχως βούληση
Με σκέψεις οδηγούς στο πεπρωμένο της στιγμής
Μια κίνηση στο λαβύρινθο αλλάζει τη ρώτα
Η ερώτηση μένει διαλέγει ατραπούς

Ερίζω τον σκοπό και ο χρόνος μακραίνει
Μικραίνω την απαίτηση, βαραίνει ο λόγος
Ορίζω το αποτέλεσμα συνδέω το λώρο
Άπειρες πιθανότητες ανοίγουν στο χώρο

Έξω και μέσα διπλώνω αμφιβολίες
Τα υλικά τα βρίσκω στον αέρα μου
Χωρίς γρανάζια και εραστές στο σώμα μου
Ανεβαίνω βήμα βήμα στο αιθέριο μου

Αέναη δράση στην απορία της ερώτησης
Ζευγάρωμα του έρωτα με την απάντηση
Της πενίας κόρη η θέληση και η δίψα
Στον πόρο αφήνετε και πέρασμα κάνει