Για τολμηρους

Σαν σκιά κάτω από τις λέξεις
καιροφυλακτεί μια λάμια
της άγνοιας τρώει τις σκέψεις

Μη με ρωτάς ποιος τα λέει αυτά
Ίσως ο πατέρας ποιητής
Που γέννησε ο ίδιος την λάμια

Γράφε σαν σκιά μ΄ αόρατο μελάνι
Και θα περάσεις κάποτε
Χωνεμένος απ΄ της λάμιας το στομάχι