Υπέροχη Μέρα

Γύριζε ο μύλος στ΄ανέμου τη βόλτα
γιορτινό γαϊτανάκι
σε βράχου μοναξιά

Πυρόμορφο αειθαλές το μπουκέτο του ήλιου
χορταίνει τη μέρα στο ζενίθ της ελπίδας της
Πετά υπονοούμενα νύχτας στην πρόσκαιρη
περηφάνιας της
λάμποντας κατανόηση

Σύννεφα μάρτυρες
πολυμορφικές ιδέες
υποκρίνονται άπειρες πιθανότητες της θνητότητας
αδιάφορα για το ήθος της γύμνιας τους

Ασημοπράσινο κύμα ο χορός της ελιάς
απ΄το πέρασμα τ΄ανέμου στα κλωνιά της
Το γέρασμα της μέρας να μετρά
χωρίς λύπη

Μακραίνουν οι σκιές
στη κατιούσα νομοτέλεια
εκπνέοντας πορτοκαλόχροα ειρήνη

Γυρίζει η ανάγκη για φως
στην σκοτεινή της πλευρά
να κοιμηθεί
Να ονειρευτεί το αύριο

Αυτή τη καινούργια μέρα
που θα μοιάζει με τόσες άλλες
μα δεν θα είναι ιδία με καμιά

Ένα ποίημα θα μένει να θυμίζει
τη θυσία της ματιάς
που στράγγιξε το φως και τυφλώθηκε
Ξαναβρίσκοντας το φως της
στο χάραμα της νέας της αλήθειας