Του Έρωτα

Με όρισες σαν σύνορο
στο βεληνεκές της ανάσας σου
Στου αρώματός σου
το εύπλαστο κύμα

Στο χρυσό στέμμα των ματιών σου
ιριδίζω σαν φωτεινό μετέωρο
Άπιαστη μοναδικότητα
στον ορίζοντα της χαράς μου

Αυτόχειρας διάττοντας
φλέγομαι στον αιθέρα σου
Γλυκιά προσμονή της στιγμής
τον Έρωτά σου να μεταλάβω

Αύρες φωτεινές σε σύμπαντα άγνωστα
θα κοινωνούμε τα άχραντα μυστήρια
στων άχρονων ψυχών μας τα ευαγγέλια
του αθάνατου κόσμου το κτιστό ποίημα