Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Αγρύπνια

Οι τεχνητές αναπνοές δεν βοηθούν
το προσωρινό να ανανήψει
Ούτε και οι μεγάλες παρέες των λέξεων
που οικτίρουν την θνητότητά μας
Εντρυφούμε στο κόψιμο των λουλουδιών
στολίζοντας την ματαιότητα της ύλης
Ξεγελασμένοι πάντα…
Τραγικοί ποιητές της συνήθειας
Σεργιανάμε στα ασκούπιστα μονοπάτια
του νου
Παρελαύνουν οι λέξεις γυμνές στο δρόμο
Με προσοχή διαλέγουμε με ποιες θα συμμαχήσουμε
χαρίζοντας στις άλλες διαβατήρια εξορίας
Σαρκαστικοί σε ξένες ποιότητες αναπαράγουμε
το είδος μας για χάρη μιας τέχνης που δεν μας ανήκει
Η γλώσσα ακροβατεί μεταξύ ειρωνείας
και εξυπνάδας

Αυτά τα χέρια ικανά για χάδι κι αγκαλιά
εκπαιδεύτηκαν να μακελεύουν το φαινομενικά
αταίριαστο
Η γνώση συσσωρεύεται χωρίς διακριτικό δίκιου
η άδικου, στριμώχνετε σε ατομικότητες
φτιάχνοντας τα δικά της δικαστήρια
Μωροί σε παιχνίδια αθανασίας.

1 σχόλια:

Τη 16 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:52 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Stigmi είπε...

Μια απειροελάχιστη "stigmi" προσπαθώντας μάταια να ποιήσει... χαιρετίζει εσένα και τον άπιαστο οίστρο γραφής σου!!!
Με όλο τον σεβασμό

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα