Όνειρο Εξόδου

Έμαθα να ισορροπώ

λέγοντας ποτέ στο πάντα

Μακριά από τη σιγουριά μου 

ταξιδεύω προς το οικείο πια άγνωστο

που ακόμη μένει κρυφό στην ομίχλη της δυνατότητας

Πίσω μου ξεθωριάζουν πόλεις και τοπία

μα ούτε που κοιτώ

Η νοσταλγία πέθανε νωρίς για μένα ευτυχώς

Απολαμβάνω το κρύο καινούργιο αέρα

που άδειος από υποσχέσεις παραμένει άμορφος

έτοιμος για νέες δυναμικές διαμορφώσεις

μα ασυγκίνητος από παλιές ατελέσφορες σκεπτομορφές

Εκεί, στο πάντα του ποτέ

τα διάφανα χέρια που δραπέτευσαν

συντροφεύουν τα δικά μου στο σμίλευμα

του αιθέρα να γίνει αυτό που μπορεί να είναι

αυτό που δεν ήταν πριν ούτε μετά

Όνειρο, οδηγός εξόδου

από τα πολλαπλά όνειρα της ψευδαίσθησης

στο μέλλον του πάντα

που δεν υπήρξε ποτέ