Η γραμματική της εποχής

Ισορροπεί ο κόσμος ανορθόδοξα
σ' έναν παρελθοντικό ενεστώτα διαρκείας
κι αυτές οι επιθετικές γραμμές των λέξεων
παγωμένες σαν αγκυλωμένος υπερσυντέλικος
στο χνότο ποιητών που μετέφραζαν σιωπή

Μοιάζει σπασμένος κρίκος
τούτο το χρονικό παράδοξο
που αρνείται να συνδέσει παρελθόν και μέλλον
περιμένοντας πεισματικά μιαν απόφαση
που δεν ρισκάρει να γεννηθεί
σε στόματα δειλών

Τώρα οι ποιητές κρατούν τις λέξεις
στα δόντια τους σαν σπόρους
και φιλί το φιλί την ουσία τους να φυτέψουν
στα στόματα των πικραμένων

Αυτές οι μέρες είναι ένα ξίφος χωρίς λαβή
που απ' όπου κι αν το πιάσεις κόβει
κι αυτός που στη χούφτα του θα το σφίξει
με αίμα θα γράψει το μανιφέστο του αύριο