¨Εξοδος

Στα παρθένα δάση των πιθανοτήτων ελαφροπατώ
Ψάχνοντας το ταίριασμα.
Της ψυχής μου την ακροστιχίδα ξετυλίγω
Με τους αρμούς ανοιχτούς, εκτεθειμένους
Ανάστροφοι πόλοι περιμένουν...

Έκκεντρα γυρίζω γύρω από έναν ήλιο θερμοστάτη
Με καλοκαίρι πρόσωπο και χειμώνα πλάτη
Δυικός, ολόκληρος στο μισό μου
Λειψό το δυο, στο τρία ποντάρω την έξοδο μου

Θα με ρουφήξω και θα εξαφανιστώ.

Άλλος στο 23?