Ελεγεία

Ανιχνεύεσαι απατηλά στο ψηλαφιστό
των αλμυρών διστίχων μιας αμμουδιάς

Παρηγοριά το κύμα στα πόδια ν΄ ακουμπά
σαν τη γλυκιά δροσιά μιας επίγνωσης

Δυο δυο ξεπηδούν απ΄ το κύμα ανέμελα ψέματα
πεταμένα από παλιά

Ελεγεία των ξεχασμένων παλινδρομήσεων
σαν αβέβαια βήματα μετανιώνουν

Στο μαύρο σου βυθό αναδεύεις το κατακάθι
να βρεις το φέρετρο των ονείρων

Ιδρωμένος χρησμός στα χείλη ασάλευτος
τυχοδιώκτης

Διαλέγεις πια με μια κίνηση οριζόντια
Διαγραφή..? αποκεφαλισμός..?
η απλός Ζωή..?