Δίπολα

Αυτή τη θέαινα της νύχτας παραμονεύω
της θαυματουργίας της μυστικά να εκμαιεύσω
τους ψιθύρους της κρυφά αποταμιεύω
τις ζωντανές σκιές ν΄ αφουγκράζομαι μαθαίνω

Του φωτός τα μυστικά δεν θα τα μάθω
αν του σκότους τα τερτίπια δεν γνωρίσω
την μικρή μου τη ζωή για να ορίζω
τα όρια των αισθήσεων αργά θα ξεχειλώνω

Σαν ξημερώσει και τον ήλιο αντικρίσω
ότι έκλεψα απ΄ τη νύχτα θα του δώσω
τον δυαδικό μου κόσμο να ενώσω
στ΄ αδράχτι της ψυχής μου να τα κλώσω

Στης νύχτας στο σκοτάδι θα ψαρεύω
στης ύπαρξης το πάτο θα χορεύω
και την αυγή επάνω θ΄΄ ανεβαίνω
το άδυτο στον ήλιο θα στεγνώνω