Προσευχής καθρέπτης

Οι κουρασμένες μέρες μας
ανακάθονται στο χείλος του πηγαδιού
μουρμουρίζοντας ξόρκια
Κρεμασμένοι απ΄ τον ήλιο
με αλυσίδες που λιώνουν
κι από κάτω το χάος χάσκει

Κάτω απ΄ το μανδύα της απελπισίας
τσαλακωμένα φτερά ατροφικά
περιμένουν το κατάλληλο ξόρκι
ν΄ απλώσου στο χώρο το λευκό τους χρώμα

Ο Φάνης ο αδελφός της νύχτας
σινιάλο περιμένει στο μεταίχμιο
πριν λιώσουν οι αλυσίδες της ασφάλειας
τις επωδούς να πούμε τις κατάλληλες

Οι προσευχές για να ΄βρουν παραλήπτη
πρέπει ο καθρέπτης της επίγνωσης να ανακλά
μέσα στο σώμα της συνείδησης βαθιά
εκεί γραμμένο θα βρεθεί το άσπρο ξόρκι