Εντροπία

Θωπευτής άνεμος
σε χείλια υγρά
ψιθύρους στεγνώνει

Χαλύβδινο ψέμα
σε πόρο ανοιχτό
τη λήθη καρφώνει

Αφρίζει το νάμα
σε μαύρη γλώσσα
ανάσα που φτύνει

νόρμα που φθίνει / σε Άλκιμο σύμπαν
σπείρα που κλίνει / ανέλιξης θρύμμα
αρμονία που λύνει / το μέτρο στο βήμα

Κορώνουν οι ασπίδες
στον άνεμο του ήλιου
κορμί που χάσκει

Δυο κούπες με αίμα
μια μαύρη μια άσπρη
σε κορφή που αστράφτει

Χωρισμένη Αγάπη
από ξίφος απάτη
ποιητής που τσεβδίζει