Αγαπημένη

Το απόγιομα γλιστρά στο παραθύρι,
ξεγελά τις κουρτίνες και μπαίνει
στα λευκά σεντόνια σε βρίσκει,
αύρα καλοκαιρινή, απαλά σε χαϊδεύει

Δροσερά σε σκεπάζει του ονείρου ομίχλη
με το χρώμα σου άσπρο πλατινένια σελήνη
με ένα σώμα σπαθάτο το κρεβάτι γεμίζεις
σταυρωμένα τα χέρια στη καρδιά σου τα βάζεις

Βελούδινα βλέφαρα τσίνορα αγκίστρια
μια μοίρα καλότυχη στεφάνι σου βάζει
σε άδυτο κόσμο σου λύνει τα χέρια
μυστικά ζηλεμένα απ’ το κόρφο σου βγάζει

Τα μαλλιά σου τα μαύρα λαμπερός καταρράκτης
ποταμός που ξεχύνετε στου κρεβατιού την άκρη
με τα μάγουλα ρόδια τον μορφέα θαμπώνεις
κι η ανάσα σου χάδι που σαν αύρα απλώνει

Σε γωνιά σκοτεινή σε κοιτώ και σωπαίνω
αιωνιότητα μικρή σε κοιτώ και πεθαίνω
κι αν το σώμα μου θέλει αγκαλιά να σε πάρει
το κρατώ κι ανασαίνω την εικόνα σου πάλι

Προσευχής αρμονία η αγάπη μου στέλνει
σαν σε βλέπω αθώα τη ψυχή σου να δίνεις
σε ονείρωττα άσπρα που θεός περιμένει
και το φως ξεχειλίζει σαν τα μάτια σου ανοίγεις.