Ελπίδα

Σε πέτρες ακίνητες χαρίζομαι
πέφτω και σκορπίζομαι με κρότο
διαμελίζοντας ότι κινείται

Φύτρα ζωής γίνομαι και κρύβομαι
στη στέγνη της ερήμου περιμένοντας
με την αλήθεια στον πυρήνα μου αφυδατωμένη

Ο θόρυβος του κόσμου πολλαπλασιάζεται
απειλεί τη δυναμική χωρητικότητα της σφαίρας
περιμένω αδρανής το μοιραίο αποτέλεσμα

Η ιστορία εξατμίζεται από τα υλικά σώματα
Υποχωρεί και εγκαθίσταται πάλι στη βάση της πιθανότητας
Ο κύκλος έκλεισε, ο έλικας συσπειρώνεται

Οι άξονες ξαναπαίρνουν τη θέση τους
Το καινούργιο επανέρχεται εμπλουτισμένο
Το χρονόμετρο μηδενίζει, Το (στοίχημα) επανέρχεται

Αναδύομαι από την άμμο, ανασυγκροτούμαι
Συνδέομαι με το σύνολο και ξαναζώ
Δεν με βάφτισαν άδικα Ελπίδα.



Ο θεός δεν χορταίνει τις εμπειρίες των κόσμων
πέρα από το κακό και το καλό, ανακυκλώνεται
Πιστός στον δημιουργό του Ορφικού Αυγού.